Co na blogach piszą /lipiec 2017/

Pięć najciekawszych według mnie wpisów minionego miesiąca opublikowanych przez blogerów książkowych. Cykl, którego celem jest polecenie Wam wartościowych książek, o których dobrze wypowiedzieli się inni, a także – czy może przede wszystkim – okazja do dzielenia się książkowymi miejscówkami w sieci, które lubię, cenię i stale odkrywam.

Zeszyt wspomnień

Lato w pełni, wyjazdy krótsze i dłuższe w toku, warto więc sięgnąć po pamiętniki i dzienniki z podróży. Zawsze mnie ciągnęło do takich publikacji, bo kocham planować różne rzeczy i w organizowaniu zwiedzania jestem świetna, natomiast gorzej u mnie z tworzeniem późniejszych raportów. Córka ma podobnie. Zauważyłyśmy, że po prostu zbyt wiele chcemy przekazać – wszystkie emocje, wrażenia, fakty, historyjki etc. W takich sytuacjach pomaga nam trzymanie się z góry wytyczonych ram. Takich jak te zawarte w „Podróżniku. Zeszycie wspomnień” (zilustrowanym przez Dorotę Wojciechowską!), o którym pisze Olga  z bloga „O tym, że”. Jej córka też „przed czystą kartką jest nieco zagubiona”, a tematyczne sekcje „Podróżnika” ułatwiają jej tworzenie wspomnieniowych zapisków.

Co się stało?

Lato oznacza eksplorowanie, wyprawy, wędrówki, przygody, a więc czasem i wypadki. Możemy ostrzegać dzieciaki po tysiąckroć, ale wszystkich sytuacji nie przewidzimy. O takich właśnie różnorakich wypadkach, które po prostu się stają, traktuje książka „Małe wypadki” – pierwszy tomik z serii „Co się stało?”. Karolina i Hans Lijklejma przyglądają się owym wypadkom z humorystycznej perspektywy, zachęcając czytelnika do własnych domniemań i interpretacji na temat zaistniałych zdarzeń. Zachęcają także do tego, by – jak pisze Magda na blogu „Synkowe czytanie” – tworzyć „historie alternatywne – co by można było zrobić, żeby nie było złamanej ręki czy stłuczonego kolana”.

Wojna w książkach dla dzieci

Jutro miną 73 lata od wybuchu Powstania Warszawskiego, a już za miesiąc zawyją syreny na wspomnienie kolejnej rocznicy wybuchu II wojny światowej. Do tych spraw i do tej tematyki wraca się zawsze z ciężkim sercem, z głową pełną dylematów, tym bardziej, gdy lato wokół takie piękne, i tyle wrzosu na bukiety… A jednak trzeba i na takie czytanie z dzieckiem znaleźć miejsce i czas. Jak pisze Maja z „Maków w Giverny”: „ Jeśli tak było, to się wydarzyło - trzeba o tym mówić, nie można przemilczeć. Trzeba nieść pamięć i przekazywać dalej”. To u niej znajdziecie przegląd książek dla dzieci i młodzieży o wojnach i ich konsekwencjach.

Jak zwierzęta widzą człowieka

Książkę, o której pisze Dominika prowadząca blog „Matka Polka czytająca”, wygrałam niedawno w konkursie u Marty. Mowa o tytule „Człowiek jaki jest, każdy widzi”. Od razu urzekła mnie konwencja tej opowieści. Oto w hotelu prowadzonym przez rodzinę Yetich spotykają się przedstawiciele różnych gatunków zwierząt i dyskutują o… człowieku, jego zachowaniach, trybie życia, przyzwyczajeniach. Podsłuchujący te rozmowy czytelnik czuje się jak dziecko w wigilijną noc, które odkryło, że zwierzęta rzeczywiście przemówiły ludzkim głosem i mogą podzielić się swymi obserwacjami. Frapująca to lektura, opatrzona nietuzinkowymi ilustracjami Grażyny Rigall.

Esencja dojrzewania

Gdy na blogu „W Nieparyżu” pojawiła się ostatnio (po dłuższej przerwie) nowa recenzja, ucieszyłam się podwójnie, ponieważ: 1) lubię i cenię to, co pisze Alicja 2) książka, o której napisała jest naprawdę świetna. Chodzi o „Pasztety,do boju!”. Już sam tytuł kładzie na łopatki, a w środku jest jeszcze lepiej. Francuska literatura dla młodzieży , z kapitalnym poczuciem humoru, inteligentnie i ciekawie traktuje o tym, co niby wszyscy znamy: przyjaźni, pierwszym uczuciu, poczuciu niedopasowania, hejcie i odrzuceniu, dochodzeniu do tego, kim się jest i czego chce się od życia… ale w jaki sposób to jest napisane! Przeczytajcie recenzję Alicji, a we wrześniu zajrzyjcie na łamy „Kultury Liberalnej” gdzie także pojawi się tekst poświęcony tej wyjątkowej książce.

Zdjęcia pochodzą z wymienionych w tekście blogów i są własnością ich autorów.